توبه چیست؟
اعتراف (یا توبه) آیین مقدسی است که در آن، مسیحیان ارتدوکس، وظیفه خود را در مقابل خداوند به خاطر اعمال گناهآمیزشان به جا آورده و تلاش میکنند تا ازاین طریق با خداوند و کلیسای مقدسش وفق یابند.
چرا به اعتراف نیاز دارید؟
اعتراف یک منسک مذهبی یا عملی تشریفاتی نیست. اعتراف درک موثری است بر این حقیقت که گناهان انجام شده جدایی دائمی است از خالق و زندگی واقعی، که در مرکز آن محبت قرار دارد. نقشه خدا برای بشر این است که همگان در خلوص و صلح با خدا و مردمان زندگی کرده، اعمال نیک انجام داده، و فرامینش به کمال به انجام برسد. و از این طرق همگی بکوشند تا به کمال رسیده؛ تا در پایان زندگی زمینی با او در زندگی جاودان محشور شویم.
اما هر خطا، هر تفکری عاری از عاطفه، هر محکومیتی نسبت به همسایگان، حتی آنهایی که با صدایی بلند ابراز نشده، و یا حتی فراتر از آن، زنا، مستی یا نشئگی، غرور، بیتوجهی به کسانی که دوستشان داریم، ما را از خالق، کسی که در او هیچ گناهی نیست، جدا میسازد. توبه و تنازع در مقابل هوسهای نفسانی میتواند این جدایی مصنوعی (ساخته بشر؟) خدا و انسان را در آیین توبه و طلب بخشایش ترمیم کند.
خداوند به ما میآموزد که برای هر گناهی که توبه نمیکنیم (آن دسته از گناهانی که به آن اعتراف نمیکنیم و در صدد رفع آن نیستیم)، باید در روز جزای خداوند برایشان پاسخگو باشیم. اما خداوند به ما این فرصت را داد تا از مجازات عادلانه اش مصون بمانیم - از طریق توبه خالصانه نزد او در مراسم توبه. عیسی مسیح خودخواسته جزای گناهان ما را بر روی صلیب به دوش کشید. بدین علت است که عیسی ناجی خوانده میشود، چون از طریق قربانی وی ما از یوغ بردگی گناه و مردن در گناه نجات یافتیم. بنابراین، خداوند گناه کسانی که از عیسی و کلیسایش پیروی میکنند را میبخشد، که در خوانش، ایمانداران ارتدوکس هستند. به هر حال، این تنها در مسیحیت است که کشیش آینده به هنگام انتصاب قدرت بخشش یا پاک کردن گناهان را از خداوند دریافت میکند. و بر اساس کلام خداوند عیسی مسیح: "آمین به شما میگویم که هر آنچه که بر زمین ببندید در آسمان نیز بسته خواهد شد و هر آنچه بر زمین بگشایید در آسمان نیز گشوده خواهد شد." (انجیل متی ۱۸:۱۸)
اما هر خطا، هر تفکری عاری از عاطفه، هر محکومیتی نسبت به همسایگان، حتی آنهایی که با صدایی بلند ابراز نشده، و یا حتی فراتر از آن، زنا، مستی یا نشئگی، غرور، بیتوجهی به کسانی که دوستشان داریم، ما را از خالق، کسی که در او هیچ گناهی نیست، جدا میسازد. توبه و تنازع در مقابل هوسهای نفسانی میتواند این جدایی مصنوعی (ساخته بشر؟) خدا و انسان را در آیین توبه و طلب بخشایش ترمیم کند.
خداوند به ما میآموزد که برای هر گناهی که توبه نمیکنیم (آن دسته از گناهانی که به آن اعتراف نمیکنیم و در صدد رفع آن نیستیم)، باید در روز جزای خداوند برایشان پاسخگو باشیم. اما خداوند به ما این فرصت را داد تا از مجازات عادلانه اش مصون بمانیم - از طریق توبه خالصانه نزد او در مراسم توبه. عیسی مسیح خودخواسته جزای گناهان ما را بر روی صلیب به دوش کشید. بدین علت است که عیسی ناجی خوانده میشود، چون از طریق قربانی وی ما از یوغ بردگی گناه و مردن در گناه نجات یافتیم. بنابراین، خداوند گناه کسانی که از عیسی و کلیسایش پیروی میکنند را میبخشد، که در خوانش، ایمانداران ارتدوکس هستند. به هر حال، این تنها در مسیحیت است که کشیش آینده به هنگام انتصاب قدرت بخشش یا پاک کردن گناهان را از خداوند دریافت میکند. و بر اساس کلام خداوند عیسی مسیح: "آمین به شما میگویم که هر آنچه که بر زمین ببندید در آسمان نیز بسته خواهد شد و هر آنچه بر زمین بگشایید در آسمان نیز گشوده خواهد شد." (انجیل متی ۱۸:۱۸)
چگونه برای مراسم اعتراف آماده شویم؟
۱) مستلزم است که حتی قبل از اعتراف تلاش شود تا زندگی خود را تغییر داد. توبه به زبان یونانی "Metanoia" که به معنای لغوی "تغییر عقیده"میباشد. بنابراین فقط پذیرش اینکه شما در زندگی خطا کردهاید کافی نمیباشد. میباست که وضعیت غیرطبیعی گناه در خویش را حس نموده و حداقل، بخواهید تا از شر آن خلاص گردیده، حتی اگر توانش را در خود ندارید.
۲) هنگامی که وقت آزاد پیدا کنید، بهتر است که، تمام چیزهایی که باعث شرم شما در مقابل خداوند و مردم میشود، چه در ذهن، چه در کلام و چه در عمل را بنویسید. اگر هرگز در اعتراف شرکت نداشتهاید، میبایست از حافظه تان استفاده کنید و از زمان طفولیت تا هم اکنون را به یاد آورید. اگر فراموش کردهاید، کتبی مانند "راهنمای اعتراف"، "تجربه و آمادگی اعتراف" به قلم آرشمندریت جان (Krestiankin) را بخوانید. هدف اصلی درک این مطلب است که بفهمیم در رابطه با خداوند، در رابطه با همسایگان و در رابطه با خویشتن دچارلغزش شدهایم. تا هوشیار شویم که از طریق توبه با خواستههای نفسانی تنازعی شخصی و دائمی ایجاد خواهیم کرد.
۳) زمانی که در مورد گناهانتان صحبت مینمایید، نگران صحت و سقم نحوه بیان آنها یا "کلیسایی" بودن آنها نباشید. میبایست همانگونه صحبت کنید که عادت دارید. به خود یاد آور شوید که نباید گناهان خود را موجه جلوه دهید و سعی بر کمرنگ کردن آنها نکنید و دیگران را مقصر اعمال خود مشمارید. نتیجه تمام خطاهای اعمال ما در مقابل خداوند هستند و او میبخشد هرآنکس را که به دنبال بخشایش اوست.
۴) چالش گریبانگیر دیگری که بسیاری با آن مواجه اند حس اشتباه شرمساری در مقابل کاهنی است که پذیرای (شنوای/گیرنده) اعتراف است. اما ما باید به خاطر داشته باشیم که ما در مراسم در مقابل خداوند ایستادهایم و گناهانمان را برای او بازگو میکنیم. همچنین مضطرب نباشید که کاهن از شنیدن اعتراف شما شوکه خواهد شد. در زمان خدمت،تمام روحانیون در مورد تمام گناهان میشنوند، و خوشحال میشوند تا توبه قلبی شما را نیز بشنوند.
لطفا توجه داشته باشید، برای شرکت در مراسم اعتراف، میباست یک ارتدوکس مسیحی باشید که از یک کاهن قابل اعتماد تعمید دریافت کرده باشد. (کسانی که تعمیدشان در ادیان دیگر بوده، یا توسط "مادربزرگ" تعمید گرفتهاند، میباست اول با کشیش در مورد صحیح بودن تعمیدشان صحبت کنند.)
نیاز به روزه و یا دعای خاصی قبل از اعتراف ندارید. شما فقط نیاز دارید تا اعتراف کنید و با همه به صلح و آشتی و توافق برسید.
۵) از آنجایی که ما از خداوند طلب بخشش میکنیم، در قدم اول ما نیز میبایست تخطی کاران را ببخشیم. مسیح میفرماید: "اگر هدیه خود را به مذبح آوردی و در آنجا بیاد آوردی که برادرت با تو عصیان دارن، هدیه ات را بر مذبح گذار و خود را با برادرت آشتی ده، سپس برگرد و هدیه ات را تقدیم کن" (انجیل متی ۵:۲۳-۲۴) اگر گناهت منجر به صدمه همسایه ای شده، شما ملزمید که تمام تلاش خود را بازیابی خسارت قبل از اعتراف انجام دهید. (مال دزدی را پس داده، و از دلشکسته دلجویی کنید.)
۶) مراسم باید به صورت منظم و دائمی باشد. مراسم اعتراف بعدی را برای سال دیگر مگذارید تا شاید یکشنبه بعدی مناسبتر باشد. شرکت در مراسم اعتراف حداقل یکبار در ماه به شما کمک میکند تا فرم صحیحتری داشته باشید. تا بر زندگی روزمره توجه بیشتری داشته باشید و مسئولیت آن را بر عهده بگیرید. زندگیای که در آن، ایمان مسیحی ما تجلی پیدا میکند. انسانها اغلب فکر میکنند که توان نوسازی زندگی خود را ندارند، پس به اعتراف نمیروند، مبادا که دوباره همان گناه را تکرار کنند. این یک تصمیم اشتباه است که میتوان تمثیل آن را در "نخوردن دارو" بیان کرد. توان لازم برای نوسازی زندگی دقیقا چیزی است که خداوند از طریق فیض در مقدسات کلیسایی به ما عطا میکند.
۲) هنگامی که وقت آزاد پیدا کنید، بهتر است که، تمام چیزهایی که باعث شرم شما در مقابل خداوند و مردم میشود، چه در ذهن، چه در کلام و چه در عمل را بنویسید. اگر هرگز در اعتراف شرکت نداشتهاید، میبایست از حافظه تان استفاده کنید و از زمان طفولیت تا هم اکنون را به یاد آورید. اگر فراموش کردهاید، کتبی مانند "راهنمای اعتراف"، "تجربه و آمادگی اعتراف" به قلم آرشمندریت جان (Krestiankin) را بخوانید. هدف اصلی درک این مطلب است که بفهمیم در رابطه با خداوند، در رابطه با همسایگان و در رابطه با خویشتن دچارلغزش شدهایم. تا هوشیار شویم که از طریق توبه با خواستههای نفسانی تنازعی شخصی و دائمی ایجاد خواهیم کرد.
۳) زمانی که در مورد گناهانتان صحبت مینمایید، نگران صحت و سقم نحوه بیان آنها یا "کلیسایی" بودن آنها نباشید. میبایست همانگونه صحبت کنید که عادت دارید. به خود یاد آور شوید که نباید گناهان خود را موجه جلوه دهید و سعی بر کمرنگ کردن آنها نکنید و دیگران را مقصر اعمال خود مشمارید. نتیجه تمام خطاهای اعمال ما در مقابل خداوند هستند و او میبخشد هرآنکس را که به دنبال بخشایش اوست.
۴) چالش گریبانگیر دیگری که بسیاری با آن مواجه اند حس اشتباه شرمساری در مقابل کاهنی است که پذیرای (شنوای/گیرنده) اعتراف است. اما ما باید به خاطر داشته باشیم که ما در مراسم در مقابل خداوند ایستادهایم و گناهانمان را برای او بازگو میکنیم. همچنین مضطرب نباشید که کاهن از شنیدن اعتراف شما شوکه خواهد شد. در زمان خدمت،تمام روحانیون در مورد تمام گناهان میشنوند، و خوشحال میشوند تا توبه قلبی شما را نیز بشنوند.
لطفا توجه داشته باشید، برای شرکت در مراسم اعتراف، میباست یک ارتدوکس مسیحی باشید که از یک کاهن قابل اعتماد تعمید دریافت کرده باشد. (کسانی که تعمیدشان در ادیان دیگر بوده، یا توسط "مادربزرگ" تعمید گرفتهاند، میباست اول با کشیش در مورد صحیح بودن تعمیدشان صحبت کنند.)
نیاز به روزه و یا دعای خاصی قبل از اعتراف ندارید. شما فقط نیاز دارید تا اعتراف کنید و با همه به صلح و آشتی و توافق برسید.
۵) از آنجایی که ما از خداوند طلب بخشش میکنیم، در قدم اول ما نیز میبایست تخطی کاران را ببخشیم. مسیح میفرماید: "اگر هدیه خود را به مذبح آوردی و در آنجا بیاد آوردی که برادرت با تو عصیان دارن، هدیه ات را بر مذبح گذار و خود را با برادرت آشتی ده، سپس برگرد و هدیه ات را تقدیم کن" (انجیل متی ۵:۲۳-۲۴) اگر گناهت منجر به صدمه همسایه ای شده، شما ملزمید که تمام تلاش خود را بازیابی خسارت قبل از اعتراف انجام دهید. (مال دزدی را پس داده، و از دلشکسته دلجویی کنید.)
۶) مراسم باید به صورت منظم و دائمی باشد. مراسم اعتراف بعدی را برای سال دیگر مگذارید تا شاید یکشنبه بعدی مناسبتر باشد. شرکت در مراسم اعتراف حداقل یکبار در ماه به شما کمک میکند تا فرم صحیحتری داشته باشید. تا بر زندگی روزمره توجه بیشتری داشته باشید و مسئولیت آن را بر عهده بگیرید. زندگیای که در آن، ایمان مسیحی ما تجلی پیدا میکند. انسانها اغلب فکر میکنند که توان نوسازی زندگی خود را ندارند، پس به اعتراف نمیروند، مبادا که دوباره همان گناه را تکرار کنند. این یک تصمیم اشتباه است که میتوان تمثیل آن را در "نخوردن دارو" بیان کرد. توان لازم برای نوسازی زندگی دقیقا چیزی است که خداوند از طریق فیض در مقدسات کلیسایی به ما عطا میکند.
۱۰ فرمان و گناهان
۱. من خداوند خدای تو هستم. تو را خدایان غیر جز من نباشد.
گناهان: بیخدایی، غرور و گستاخی، بطالت و خودبینی، عدم مطالعه روزانه کتاب مقدس
۲. بر خود بت مگیر، آنها را خدمت مکن و آنها را مپرست.
گناهان : بتپرستی، جادو، جنگیری، رفتن نزد جادوگران، طبیبان فرقهای، طالعبینی (تصمیم گیری برای زندگی با توجه به حرکت ستارگان)، عضویت در فرقهها، احضار ارواح
۳. نام خداوند خدای خود را به باطل مخوانید.
گناهان: کفرگویی، تمسخر مقدسات، فحشا، بیتوجهی به عهد خداوند، شرارت
۴. شبات را مقدس بشمارید، شش روز کار کنید و روز هفتم را به خداوند اختصاص دهید.
گناهان: بیتوجهی به یکشنبه و مراسم آیینی کلیسا
۵. به پدر و مادر خویش احترام بگذارید.
گناهان: بیاحترامی به والدین، جسارت و گستاخی نزد ایشان و نام نبردن از آنها در ادعیه، دشنام به روحانیت و اعضا، بیاحترامی به معلمین و ریش سفیدان
۶. قتل مکنید.
گناهان: قتل، سقط جنین، استفاده از وسایلی که موجب جلوگیری از بارداری می شود، خشم، دشنام، منازعه، تنفر، خشم، کینه، تحریک پذیری
۷. زنا مکنید.
گناهان: زنا، رابطه جنسی خارج از ازدواج، همجنسگرایی، بیعفتی، خودارضایی، پورنوگرافی، شهوترانی، نگاه شهوتآمیز به بانوان
۸. دزدی مکنید.
گناهان: دزدی، جعل، نزول، خساست
۹. شهادت دروغ مدهید.
گناهان: جعل، دروغ، تهمت، غیبت، خیانت، مکر زدن.
۱۰. به مال همسایه خود طمع مورزید.
گناهان: حسادت، نارضایتی از داشتهها
گناهان: بیخدایی، غرور و گستاخی، بطالت و خودبینی، عدم مطالعه روزانه کتاب مقدس
۲. بر خود بت مگیر، آنها را خدمت مکن و آنها را مپرست.
گناهان : بتپرستی، جادو، جنگیری، رفتن نزد جادوگران، طبیبان فرقهای، طالعبینی (تصمیم گیری برای زندگی با توجه به حرکت ستارگان)، عضویت در فرقهها، احضار ارواح
۳. نام خداوند خدای خود را به باطل مخوانید.
گناهان: کفرگویی، تمسخر مقدسات، فحشا، بیتوجهی به عهد خداوند، شرارت
۴. شبات را مقدس بشمارید، شش روز کار کنید و روز هفتم را به خداوند اختصاص دهید.
گناهان: بیتوجهی به یکشنبه و مراسم آیینی کلیسا
۵. به پدر و مادر خویش احترام بگذارید.
گناهان: بیاحترامی به والدین، جسارت و گستاخی نزد ایشان و نام نبردن از آنها در ادعیه، دشنام به روحانیت و اعضا، بیاحترامی به معلمین و ریش سفیدان
۶. قتل مکنید.
گناهان: قتل، سقط جنین، استفاده از وسایلی که موجب جلوگیری از بارداری می شود، خشم، دشنام، منازعه، تنفر، خشم، کینه، تحریک پذیری
۷. زنا مکنید.
گناهان: زنا، رابطه جنسی خارج از ازدواج، همجنسگرایی، بیعفتی، خودارضایی، پورنوگرافی، شهوترانی، نگاه شهوتآمیز به بانوان
۸. دزدی مکنید.
گناهان: دزدی، جعل، نزول، خساست
۹. شهادت دروغ مدهید.
گناهان: جعل، دروغ، تهمت، غیبت، خیانت، مکر زدن.
۱۰. به مال همسایه خود طمع مورزید.
گناهان: حسادت، نارضایتی از داشتهها